روزی که آسمان قمیش درماتم یاران گردان شهدا خون گریه کرد

راوی : کرم رضا میررضایی ،خاطره (3) اردیبهشت 1367منطقه عملیاتی ماووت عراق ،ارتفاعات قمیش - تهیه و تنظیم : نورالدین احمدی سایت بالاگریوه

باتوجه به نیاز گردان به نیروهای متخصص درسال67-66،شهیدحسین رضائی که فردی متعهد،مومن وخوش روبودبه همراه جمعی دیگر ازهمرزمان، به گردان شهدا معرفی شدند.خصوصیات مثبت رفتاری و اخلاقی شهید رضائی و همچنین تخصص کاری ایشان در زمینه مخابرات باعث شد تا وی به عنوان مسؤل مخابرات گردان منصوب گردد.

مورخ 67/03/26 گردان درپادگان سد بوکان مستقر بود.صبح آن روز، پیک فرماندهی لشگر به گردان پیغامی رساندکه حاوی دستور فرماندهی لشگر با توجه به پیشروی های رژیم بعث عراق بود. ایشان خواستار تجهیز و اعزام  سریع گردان به منطقه ماووت (ارتفاعات قمیش) در غروب همان روز بودند. گردان دستور را اجابت کرده و سریعاً به خط و آماده حرکت شدند. ساعت 5 بعدازظهر، گردان به قرارگاه تاکتیکی لشگر درگُلان (ماووت) رسید. نیروهای گردان به سلاح و مهمات تجهیز شدند و آتش دشمن بسیار سنگین بود. گردان به سمت ارتفاعات قمیش حرکت کرد. بخاطر کمبود وقت برای تجهیز و حرکت گردان، مراسم خداحافظی و حلالیت نیروهای گردان از یکدیگر، در حین حرکت به منطقه قمیش انجام شد.

دربین مسیر،صحبتی که باشهیدحسین رضائی داشتم، گفتند: شب گذشته خواب شهادتم رادیده ام ومن دراین عملیات شهید می شوم، یک نوار کاست ازحاج صادق آهنگران روی ضبط ماشین هست که خیلی آن را دوست دارم. وصیتم به شما این است که بعد ازشهادتم، این نوار کاست رادرحجله ای که برایم درروستا (افرینه) برپا می کنند پخش کنی. بنده درجواب شهید،گفتم: حسین جان، مطمئن باش عملیات راباموفقیت به اتمام می رسانیم و صحیح و سالم بازخواهیم گشت. زمان حرکت ازگُلان، تقریباً ساعت 7 غروب بود تاساعت7 صبح(حدود دوازده ساعت پیاده روی!!!) که به ارتفاعات قمیش رسیدیم آتش دشمن لحظه ای فروکش نکرد و آنقدر سنگین بود که انگار روی زمین شخم زده، راه می رفتیم. شب بسیار سختی بود. شبی که ازسختی آن بوی رفتن خوبانی همچون شهید حسین رضائی و ماندنِ بدهائی همچون ما، به مشام می رسید.دربین مسیر، سنگینی آتش دشمن هر لحظه بیشتر می شد، در دامنه قمیش، مردان بی ادعائی همچون دوستعلی کاکائی و حبیب کردعلیوند که در ستون گردان بودند، به فیض شهادت نائل آمدند.

علیرغم باران آتش سنگین دشمن، به سختی ازدامنه قمیش به ارتفاع آن رسیدیم. به محلی که "احمد رومی" نام داشت.بایکی ازهمرزمان شهیدمان، به نام قاسم مدهنی که مسؤلیت محوررا بر عهده داشت و به اتفاق فرماندهی گردان، درخصوص وضعیت منطقه(قمیش) به شورنشستیم. شهیدقاسم گفتند: اگر بتوانیدبا آرپی جی،چندقبضه ازدوشگاه های دشمن که جلوی گردان قراردارندراهدف قرار دهید، موفق ترخواهید بود و آتش نیروی پياده، روی شما کمتر می شود. این عمل، در دستور کار قرار گرفت ولی باتوجه به آتش سنگین و نیروی بیشتر دشمن؛ خوبان گردان، یکی پس از دیگری به شهادت می رسيدند. شهید حسین رضائی که مسؤل مخابرات بودند، مرتباً بابی سیم از فرماندهی لشگر درخواست نیرو،مهمات و حمایت توپخانه داشتند.ساعت، 12 ظهربود که حدود 20 نفر از عزیزان، شهیدشده بودند و مهمات رو به اتمام بود. نیروهای دشمن ازفرصت استفاده کرده و به بالای ارتفاع قمیش رسيدند.بطوری که نبردبین طرفین،تن به تن شده بود.ازفرمانده گردان گرفته تاپیک و فرماندهان گروهانها،همگی شهیدو زخمی شده بودند.به سمت شهیدحسین رضایی که رفتم،اوهم هماننددیگرهمرزمان درحال نبردتن به تن،باچندعراقی بودکه تیربه گردنش اصابت کردوبه لقاءالله پیوست. به انتقام شهیدحسین ها، ده ها عراقی، بانارنجک به درک واصل شدند.آسمان قمیش در 27/03/67 برای گردان شهدا، خون گریه کردو هوای قمیش برای بازماندگان گردان، تا ابد بوی شهادت می دهد.

شهدای قمیش:

شهید محمد برمال (گلشن)
شهید صید عباس احمد پور
شهید سیف اله پیری
شهید سید مجید عرب زاده
شهید کیومرث مهدی نژاد
شهید احمد علی رضایی
شهید محمد مهدی سپندیانی
شهید محمد جواد کامرانی
شهید علی اصغر جعفری
شهید مسعود عزیزی
شهید دوستعلی کاکایی
شهید صفر نجفی
شهید حسین رضایی
شهید نعمت اله صادقی
شهید فرجعلی بازوند
شهید حبیب کردعلیوند
شهید تیمور سلیمانی

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
گرچه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد
این زمان در کس وفاداری نماند
زان وفاداران و یاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد
حسن ختامی بود با غزلی زیبا از حافظ شیرازی.
"اللهم صل علی محمد و آل محمد"