یادداشت مدیرمسئول
شگردهای انتخاباتی نمایندگانٍ تشنۀ ماندگاری درمجلس
شکستن اتحاددیگران،به صحنه آوردن کاندیداهای سایه،برهم زدن تمرکزنامزدهای رقیب،القاء توهم قحط الرجالی وبهره گیری ازسیاست تفرقه بینداز و رأی بیارازمهمترین شگردهای تبلیغاتی نمایندگانی است که می خواهندبه هرقیمت درصندلی سبز مجلس بمانند.
بالاگریوه؛ نورالدین احمدی ـ یادداشت پیش روی که با استفاده ازمقالات و تجربیات نگارنده وبهره گیری ازیادداشت هائی به قلم یاسرخورشیدوند تهیه گردیده، شگردها و ترفندهای انتخاباتی مورد استفاده نمایندگانی را که بابکارگیری این روش ها موفق شده اندبیش ازیک دور درمجلس بمانند ویا کاندیداها ونمایندگانی که به تکرارخود درخانۀ سبز بهارستان می اندیشند درمعرض مطالعۀ نخبگان ،فعالان سیاسی ـ اجتماعی وعلاقه مندان به پیگیری مسائل انتخاباتی قرارداده است .
**قبل ازپرداختن به موضوع اصلی ذکراین نکته راضروری می دانیم که تعدادی ازنمایندگان ادوار مجلس درحوزه های مختلف انتخابیۀ کشوربه دلیل عملکرد مثبت وقابل قبولی که ازخود نشان داده و توانسته اندرضایت مردم حوزۀ انتخابیه راجلب و بدون نیاز به استفاده ازشیوه های غیرمتعارف و مذموم برای دو یاچند دور مورد اقبال مردم قرارگرفته اندکه روی سخن نگارندۀ این یادداشت متوجه این دسته ازنمایندگان نمی باشد.
ازنظرصاحب این قلم اولین شگرد و شاخصۀ نمایندگانی که می خواهندچندین دوره خودرا مالک صندلی سبز مجلس تصور کنند راه اندازی ورژنی ازیک « تشکیلات »هرچند صوری است که دراین شیوه برخلاف دیگر کاندیداها که کارتشکیلاتی نمی‌دانند و یا نمی کنند ؛ اما اینان امیدوارند که اینگونه کارتشکیلاتی نتیجه خواهد داد .
واقعیت آن است که این دسته ازکاندیداها درقالب ظاهری «تشکیلات» تعدادی ازنیروهای سیاسی سهم خواه رابا القاب وعناوین دهن پرکن همچون رئیس فلان کمیته ،مسئول بهمان کارگروه ویامشاور ...به دورخود جمع و کنترل می کنند .
یکی دیگر ازشگردهای نمایندگان موصوف شطرنج بازحرفه ای بودن آنان است و همین مساله باعث می شود تا بتوانند مشاورینی ازهر قشر،صنف.طایفه و سلیقۀ سیاسی درکنار خودجمع کرده و با یک سیستم قوی خود رایی خود را جلو ببرند.
چنین افرادی البته سیاست بازانی هستند که علاوه برشناسائی نقطه ضعف رقبایشان ضعف های جدیدی وغیرواقعی دیگری را برای آنان تراشییه و با هدف اثرگذاری برمردم برروی این ضعف ها انگشت گذاشته و بزرگنمائی می کنند.
یکی دیگر ازترفند های چنین افرادی بکارگیری سیاست تفرقه بیانداز و رأی بیار آنهاست
این استراتژی عبارت است از به‌دست آوری یانگهداری قدرت (سیاسی واجتماعی) ازطریق شکستن یا تجزیه یک قدرت متمرکز به بخش‌های کوچکتری که هریک از این بخش‌های کوچکتربه تنهایی قدرت کمتری ازاجراکنندۀ این استراتژی را دارند. بدین‌صورت اجراکننده استراتژی قدرت را تحت کنترل خود حفظ خواهد کرد.
نمایندگان دارای شاخصۀ تفرقه بینداز ورأی بیار به واسطه‌ی اجرای همین استراتژی هرچندخود متعلق به طایفه و ایل خاصی نباشند اما امیدوارند در برابرگزینه‌هایی که چندین هزار رای ایلی ـ طایفه ای را به صورت بالقوه در اختیار دارند؛ پیروز شوند.
شاهد مثال آنکه فریدون حسنوند هرچند ازداشتن سبدرای ایلیاتی محروم می باشد اما بابهره گیری ازشکافی تحت عنوان شهری وعشایر،که دربیشترشهرهای لرنشین وجودداردو سود بردن ازاستراتژی سادۀ تعددکاندیدا درحوزۀ رأی رقیبان وکاهش کاندیدا درحوزۀ رای خودچهاردوره مدال پیروزی درانتخابات پیچیدۀ اندیمشک را برگردن آویخته است.
البته بدیهی است که این تکنیک درتمامی حوزه‌های انتخابیه رایج است و درحوزه‌ی سیاست یک فعل چندان غیراخلاقی تلقی نمی گردد.
شگرددیگری که این تیپ ازنمایندگان برای بقاء درمجلس از آن بهره برداری می کنند «شکستن اتحاد دیگران» است و از آنجایی‌که چنین افرادی یک سبد رای بسته و نفوذناپذیر برای خود متصور هستند ؛بیش ازستادخود وقتشان را روی ایجاد شکاف درستادهای رقیبان می گذارند.
«استفاده ازنامزدهای درسایه » یکی دیگرازتکنیک‌های نمایندگان متمایل به ماندن درمجلس برای شکستن اتحاد وایجاد تفرقه درمیان رقباست.کاندیداهای درسایه که خود نیزبه خوبی ازشانس پایین شان برای پیروزی آگاهی دارند؛ضمن آنکه شخصیت وکرامت خودرا زیرپا نهاده ومهرۀ بی مقدارکاندیدای اصلی می شوندباشکستن رای رقباشانس پیروزی ارباب خودرا افزایش می دهندو وظیفه‌ی دیگر شان افزایش نمایندگان کاندیدای اصلی در شعبه های اخذ رای است.یعنی اگرکاندیدای اصلی ۴ کاندیدای درسایه رانیزبا خود به صحنه آورده باشد به نوعی بادور زدن قانون وهیأت های اجرائی و نظارت در روز رأی گیری ۵ نیرو را درشعبۀ اخذ رأی بکارگرفته است.
« برهم‌زدن تمرکز رقبای انتخاباتی » یکی دیگر ازترفندها و شگردهای چنین نمایندگانی برای پیروزی درانتخابات است، اثرگذاری ترفندمشغول کردن رقبابه امور حاشیه‌ای تاجائی است که گاها دیده شده کاندیداهای رقیب آنچنان تمامی توان خود را صرف خنثی‌کردن حاشیه‌های ایجاد شده کرده اند که فرصت تعیین نیرو برروی صندوق رأی در روز انتخابات را ازدست داده اند.
«القاء توهم قحط الرجالی» ازدیگر شگردهای انتخاباتی نمایندگانی است که باترویج این پندارۀ غلط اذهان عامۀ مردم رابه این باور اشتباه و فریبنده می اندازندکه به رأی دهندگان بقبولانند هیچ فردی به توانمندی آنان درعرصه‌ی انتخابات وجودندارد تا راه تمایل مردم به گزینه های جدی و توانمند دیگر را بسته نگه دارند.
به عقیدۀ صاحب این قلم علت رشدنکردن نخبگان انتخاباتی برای رقابت بااینگونه کاندیداها بیش ازآن‌که به دلیل سیاست‌هاو توانمندی های چنین نمایندگان وکاندیداهائی باشدبه خاطر اشتباهات وضعف نخبگان و عدم اجماع کیفی آنان و البته درکنترل قرار دادن برخی از این نیروها بوسیلۀ نمایندۀ حوزۀ انتخابیه درکنارخود است.
خلاصۀ کلام ؛ چنانچه رأی دهندگان حوزه های انتخابیه خواستار تغییر دروضعیت موجود شهرستان و استان خود باشند چارۀ کار آن است که ؛
اولاً ؛گفتمان جدیدی راه اندازی شود که منافع بیشتر مردم و جریان ها وسلایق سیاسی درون نظام در آن مستتر باشد.
ثانیاً؛باتوجه به اینکه یکی ازاصلی ترین ترفندهای نمایندگانٍ تشنۀ بقاء درمجلس،شکستن اتحاد جریان رقیب باترفند تعددکاندیدا است. مردم و نخبگان سیاسی بایستی مواظب تفرقه افکنی بین سلایق سیاسی،طوایف و دودمان های حوزه های انتخابیه ازطریق کاندیدا تراشی باشند.
ثالثاً؛ این نکتۀ کلیدی رابایستی مدنظرقراردادکه اگرکاندیداهای سایه به مردم ومسئولان برگزارکنندۀ انتخابات شناسانده نشوندیکصدائی نمایندگان آنان درشعبۀ اخذرأی می تواند درنقش یک ستاد تبلیغاتی برای کاندیدای اصلی در روز رأی گیری ظهور و بروزنماید.
رابعاً؛ یک گزینه‌ی جدی خداترس،عدالت محور،استکبارستیز،صادق وپاکدست که حرفی برای گفتن و مواضعی آشکارو برنامه ای توسعه محور ونگاهی همه جانبه وفراترازدسته بندی های رایج ساختگی وتنگ نظرانه داشته ،دربرابرلغزش های سیاسی مقاوم بوده و مهمتر ازهمه شهامت و شجاعتی برای پاسخ متناسب به تخریب ها و هجمه های تبلیغاتی رقیب داشته باشد به مردم معرفی و همگان به حمایت از او همت بگمارند.
سخن پایانی آنکه برای پیروزی درچنین میدان رقابتی کارکردها وشعارهای ایلی – طایفه ای راه به جائی نبرده و نتیجه ای جزتکرار وضع موجود درحوزه های انتخابیه نخواهدداشت.
