وظیفۀ ما در عصرحاضر هیچ تفاوتی با عصرسید الشهداء(ع) ندارد

همواره برای ماها این سوال مطرح است که وظیفه مان در برابرحضرت اباعبدالله علیه السلام چیست؟ ودر قبال ماه محرم چه وظیفه ای داریم؟

بالاگریوه- اغلب اوقات ادعا می کنیم که اگر در عصر امام حسین بن علی علیه السلام می زیستیم حتماً حضرت را یاری می کردیم. شمشیر بدست گرفته و از حضرت دفاع می کردیم تا کشته شویم. «یا لیتنا کنا معک» می خوانیم و مُدام دعا می کنیم: «اللهم ارزقنا توفیق شهاده»

درحالی که باید اذعان کرد وظیفه ما در عصر حاضر هیچ تفاوتی با عصر سیدالشهدا ندارد. اگر در میدان بودیم باید دفاع کنیم، اگر خارج از میدان بودیم باید به تبلیغ و تبیین و تحلیل بپردازیم.زیرا معتقدیم که کل ارض کربلا و کل یوما عاشورا.

لذا اگر من نوعی، فرمانده یک پایگاهم، مسئول حلقه طرح صالحینم، مسئول حوزه علمیه هستم، رئیس یک دانشگاهم، مدیر یک اداره ام، معاون اجرایی یا اشتغال یک اداره ام، فرمانده یک گردانم یا ...، وظیفه من انجام وظیفه قانونی و انقلابی است. تکلیف من انجام وظیفه به بهترین نحو است. اما اگر مسئولیت اجرایی ندارم؛ بهترین کار تبلیغ، تبیین و تحلیل است. باید جریانات و اشخاص و حوادث و پدیده ها را تحلیل کنم برای خانواده خودم، برای اطرافیانم، برای همشهری هایم، برای هم وطنانم. زیرا چاره کار در تبیین و تحلیل است.

«کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود» اشاره به همین نکته دارد که کسی که در میدان دفاع نیست، کارش تبلیغ و تبیین حق از باطل است.

تردیدی در این نیست که یکی از دلایلی که افراد حاضر در میدان، گاه به اشتباه می افتند، گاه درست تحلیل نمی کنند، گاه تصمیم غلطی می گیرند این است که اهل تحلیل و تبیین نیستند.

آن چیزی که باعث شد حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جبهه ظاهری شکست بخورد و آخر کار هم به شهادت برسد، ضعف تحلیل مردم بود؛ آن چیزی که باعث شد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام، تنها بماند و در مظلومیت صلح تحمیلی را بپذیرد و آخر کار هم به شهادت برسد، ضعف تحلیل مردم بود. آن چیزی که باعث شد حضرت اباعبدالله الحسین به مسلخ کربلا برود ضعف تحلیل مردم بود.

وقتی خواص و مردم نفهمیدند، دیر فهمیدند،فهمیدند اما دیرعمل کردند،رهبر یک جامعه اگر علی بن ابی طالب باشد بازهم شکست می خورد. وقتی یک عالم یا مرجع تقلیدیا آیت الله یا استاد دانشگاه یا معلم، یا امام جمعه اهل تحلیل نبود، اهل تبیین نبود براحتی و با یک آبنبات ترش و شیرین فریب می خورد.

لذا وظیفه من و شمایی که در میدان دفاع نیستیم، تحلیل و تبیین و تبلیغ است. البته که خود تبلیغ و تبیین هم دفاع است و گاه خیلی مهم تر از شمشیر زدن است. گاه قلم زدن مؤثرتر از شمشیر است چنانچه نامی که از عمار یاسر در تاریخ به یادگار مانده بخاطر ضربات شمشیرش نبوده، بلکه بخاطر فریادهای بصیرت افزایش بوده.و اینجاست که اهمیت فریاد « این عمار» مقام معظم رهبری درچند سال پیش برما روشن می گردد.

اما اینکه چه چیزی را تحلیل کنیم: واضح است؛ که  اولویت درتحلیل حوادث اطرافمان، اتفاقات جهان و منطقه و کشورمان؛ جریانات سیاسی - فرهنگی - اقتصادی و شخصیت های مختلف و موکدا روشنگری و تحلیل درخصوص جریان ها و افرادی است که  برای جلوس بر کرسی های ریاست جمهوری و یا نمایندگی مجلس به میدان می آیند./ برگرفته از یادداشت های داود مدرسیان